Hauptzollamt Münster C-673/19 WYROK TSUE z dnia 03-03-2021 r. EU:C:2021:161

Wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczący wykładni art. 71 ust. 1 akapit drugi dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „dyrektywa VAT”), złożony przez Finanzgericht Düsseldorf (sąd finansowy w Düsseldorfie, Niemcy)

Czy art. 71 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że zobowiązanie w zakresie VAT w przywozie dotyczące towarów podlegających należnościom celnym może powstać w państwie członkowskim, w którym stwierdzono niewypełnienie obowiązku ustanowionego w przepisach celnych Unii?

Artykuł 71 ust. 1 akapit drugi dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zobowiązanie w zakresie podatku od wartości dodanej w przywozie dotyczące towarów podlegających należnościom celnym powstaje w państwie członkowskim, w którym dokonano stwierdzenia niewypełnienia obowiązku ustanowionego w przepisach celnych Unii, w sytuacji gdy odnośne towary – jakkolwiek zostały fizycznie wwiezione na obszar celny Unii w innym państwie członkowskim – zostały wprowadzone do obrotu gospodarczego Unii w państwie członkowskim w którym dokonano tego stwierdzenia.

VS, mający miejsce zamieszkania w Niemczech, sprowadził do Niemiec swój samochód osobowy zarejestrowany w Turcji, następnie przewiózł rzeczony pojazd ponownie do Turcji i tam go sprzedał.

W następstwie kontroli przywozu pojazdu do Niemiec główny urząd celny w Münster, uznając, że VS nie przewiózł pojazdu do urzędu celnego przywozu i nie przedstawił go organom celnym, stwierdził, że zainteresowany powinien zapłacić kwotę 1589 EUR z tytułu należności celnych przywozowych oraz kwotę 3021,01 EUR z tytułu VAT w przywozie.

VS wniósł na tę decyzję skargę do sądu pytającego. Skarżący podniósł zarzut, że korzystał on z pojazdu przez krótki okres, wyłącznie w charakterze środka transportu do przejazdów mających czysto prywatny charakter. W związku z tym pojazd ten nie powinien podlegać przywozowym należnościom celnym.

Sąd pytający stwierdził, że VS nie może skorzystać z procedury odprawy czasowej, gdyż posiada on miejsce zamieszkania na terytorium Unii. Ze względu na złamanie niemieckich przepisów celnych, powstał dług celny w przywozie. Ponadto, pomimo, że pojazd pojawił się na terytorium Unii przekroczywszy granicę bułgarską, to jednak organy niemieckie odnotowały powstanie długu celnego.

Zdaniem sądu pytającego, w niniejszym przypadku spełnione zostały przesłanki powstania zobowiązania z tytułu VAT. Pojazd będący przedmiotem postępowania głównego był bowiem używany przez kilka miesięcy na terytorium Unii i nie był objęty jakąkolwiek procedurą celną. W związku z tym zgodnie z orzecznictwem Trybunału niezachowanie przepisów celnych pozwalałoby założyć, że pojazd został wprowadzony do obrotu gospodarczego Unii, a zatem mógł być przedmiotem konsumpcji (VAT-u).

Sąd pytający wyraża jednak wątpliwości, czy na pewno przepisy unijnej dyrektywy VAT stosuje się równolegle i odpowiednio do powstania zobowiązania z tytułu podatku obrotowego od przywozu, a tym samym całość długu podatkowego powinna zostać uiszczona w Niemczech.

• W przypadku, gdy importowane towary podlegają należnościom celnym, zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny z chwilą zaistnienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego i zaistnienia wymagalności tych opłat. (nb. 28)
• VAT w przywozie i należności celne wykazują porównywalne cechy zasadnicze, jako że zobowiązania ich dotyczące powstają w wyniku przywozu towarów do Unii i wprowadzenia ich w dalszej kolejności do obrotu gospodarczego w państwach członkowskich. (nb. 29)
• Do długu celnego może dodatkowo dojść należność VAT, jeżeli w zakresie dotyczącym niezgodnego z prawem działania prowadzącego do powstania długu celnego można przypuszczać, że rzeczone towary zostały wprowadzone do obrotu gospodarczego Unii i mogły być przedmiotem konsumpcji, powodując powstanie obowiązku zapłaty VAT. (nb. 30)
• Domniemanie należności VAT może zostać obalone, jeżeli zostanie ustalone, że pomimo naruszenia przepisów celnych, które spowodowało powstanie długu celnego w przywozie w państwie członkowskim, w którym miało miejsce to naruszenie, towar został wprowadzony do obrotu gospodarczego Unii na terytorium innego państwa członkowskiego, w którym towar ten był przeznaczony do konsumpcji. W tym wypadku to w tym drugim państwie członkowskim ma miejsce zdarzenie powodujące powstanie zobowiązania w zakresie VAT w przywozie. (nb. 31)

brak

Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/dyrektywa VAT…

Art. 30

Art. 62

Art. 70

Rozporządzenie Parlamentu i Rady nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. 2013, L 269, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie nr 952/2013…

Art. 87

http://curia.europa.eu/C-7/20…